Boşlukmu benim içinde ben mi boşluk içindeyim.

1 haftadan önce oldu herşey hayatımdaki en değerli insan,en güvendiğim istese canımı veririm dediğim insan şimdi sanki hiç olmadı gibi.Kalbim boş,hayatım anlamsız ve kafamda bir sürü soru.. 

Evliliklerin geneline bakarsanız gelin-görümce ilişkisi hepsinde kötüdür.Ya görümce ortalığı karıştırır yada gelin görümceyi sevmez.Bizde farklıydı.Ben dokuzlu yaşlardatken yengem geldiğinden midir? Aramızda sadece 10 yaş olduğu için mi? aramız çok iyidir bilmiyorum.

Hep yanımda oldu.Ablamdan da annemden de çok ilgilendi.Geç kaldığımda nerdesin diye aradı.Disipline gittim annem değil o geldi konuşmaya.Paraya sıkıştım o verdi.Kendine bir aldı bana iki aldı.Kardeşimden ötesin der hep..Sever beni biliyorum.Biri sorduğunda kızım benim der benim için.

Ben de onu seviyorum zaten?Annemlerle arasında bir sürü olay geçti.Ben hep onu savundum.Onun tarafında oldum.İnandığım-inanmadığım herşeyde onu destekledim.Ablamdan çok sevdim onu..Ona hayır diyemedim sanki ihanet etmişim gibi geldi.Canımı istese verirdim.Ablama kıyafetlerimi vermem ona herşeyimi veririm.

İnsanların imrendiği gelin-görümce ilişkimiz sanırım sonunda patlak verdi.

Babamın orucunun tepesine vurmasıyla abimi işten kovması sonucunda yengemi arayıp istedim ki 'abimi ikna etde adam 50 küsür yaşında ramazan sonuna kadar bari yanına gitsin' karşımda koca bir sessizlik.Ben yinede devam ettim.Sen ikna edersin diye ama karşıdan çıt yok.Gözlerim doldu.Kalbim kırıldı.Sessizliğinden anladım sende gönülsüzsün dedim.Gururum kırıldı dedi.

Gelde sus!?

Babam sana tek kelime etmemiş senin ne demeye gururun kırılıyor.Yahu sana hastanelerde orospu diyen adamla şuan kanka muhabbetindesin nerde gururun? Seni yerden yere vuran ablanın peşinde tin tin geziyorsun hani gururun?Gururun vardı da annenin evine gittin bu evden bir kişi bile sana gel demeden ne diye geri evine döndün?

Sadece hala o adamın aldığı eşyalarda oturuyorsunuz bir minnet borcunuz da mı yok diye cümlemi tamamlayamadan koptu bağlar. Sonra telefondan devam ettik açıkca açmasamda söyledim yukarıdakileri babam sana gelininiz ve ablan gibi birşey mi söyledi dedim.Senin çocuklarına babalarından çok babalık yapıyor.Kaç yaşında adam 10 yaşındaki iki bebenin peşind tin tin dolaşıyor.Bu mu karşılığı dedim.

Saatlerce konuştuktan sonra herşeyi kendine atılan iftirayı bile affeden yengem 'onlar işini halleder peki biz ne olacağız' dedi.Boşver dedim sen herkesi affet ama beni affetme..

O günden sonra sadece bir mesaj attım kuaför için.Konuşmadık.Aramadı.

Aramak istemiyorum ararsam bak diyecek diğerlerine dediği gibi sen adım attın yoksa ben hayatta adım atmazdım.Böyle düşününce kalbim sıkışıyor.Sırf kaçmak için kuzenimin yanına Ankara'ya gittim.Şahane de oldu bir kez bile düşünmedim.Ama tekrar eve gelince yine aynı düşünceler miğdemi bulandırıyor.

Hayatımda büyük bir boşluk oldu.Biliyorum ki ondada oldu.Ama ikimizde inatçıyız ortaya kimse gelmeyecek? Arardım belki özür dilerdim ama bir kez bile arayıp tercihleri ne yaptığımı sormadı.Oyda tercihlerim benim hayatımın en önemli olayı.

Ankaraya gittim tek başıma, bir kez bile aramadı.

Şimdi pazar akşamı yemeğe çağırdı bizimkileri doğal olarak bende gideceğim.Ama gitmemeliyim.Gitmek falan istemiyorum.

Gerçi yemeği atlatsam bayramı var bunun?

Yengem yadırgamaz böyle şeyleri ne küçük abimle ne ablamla konuşmuyor bende eklensem onlara sorun olmaz herhalde.. Umursamış olsaydı arardı değil mi?

Ama arada sağ omzumda oturan melek dürtüyor kalk git ara özür dile ağır konuştun diyor.

Solumda ki de sen onun her isteğine evet derken minicik birşey istedin yapması çok mu zordu diye beni caydırıyor.

Biryerlerde boşluk olduğu kesin ama tam olarak nerede kestiremiyorum.Ben mi boşluğun içindeyim o mu benim içimde çözemiyorum.